W numerze 2/2020 „Bibliotekarza Opolskiego” w artykule Beaty Śliwińskiej „Święty Jan Paweł II w wybranych dokumentach z zasobu Archiwum Państwowego w Opolu możemy dowiedzieć się wiele m. in. o okolicznościach przybycia Papieża-Polaka na Górę Świętej Anny 21 czerwca 1983 r. Oto fragment z motywem kietrzańskim:Gratulując kardynałowi Wojtyle, władza jednocześnie zaznaczała, że nie dopuści do klerykalizacji życia i stosowania terroru wiary, jakie mogą się w związku z wizytą papieża ujawnić w niektórych środowiskach. Wyczuwało się nutę groźby w medialnych podsumowaniach zagranicznych komentarzy: Polski Kościół reaguje z pewnością spokojnie i odpowiednio do niebezpiecznego zaszczytu, jaki go spotkał… (Archiwum Państwowe w Opolu, akta KW PZPR w Opolu, sygn. 45/2579/2935 i 1482). Władza dosłownie zaglądała Polakom w okna – w zachowanych dokumentach odnajdujemy zapisy m.in. o treści: od przyjazdu papieża krąży w środowisku miejskim i wiejskim obraz, przed którym gromadzą się członkowie rodzin, odprawiając modły. Obraz ten jest w danej rodzinie 1 dzień, następnie przekazywany jest następnej rodzinie (Archiwum Państwowe w Opolu, Komitet Miejsko-Gminny w Kietrzu, sygn. 45/1987/81). Na nic się zdała ta kontrola – za sprawą Papieża-Polaka blok komunistyczny zaczął się trząść w posadach, a pierwsze pęknięcia i rysy pojawiły się już podczas pierwszej pielgrzymki papieża do Polski (1979 r.), kiedy to Polacy usłyszeli donośne i mocne słowa: Nie lękajcie się! Otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi (…) Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi… Podsłuchiwani i zastraszani ludzie poczuli siłę, zobaczyli, że w opozycji do władzy stoją nie tysiące, a miliony Polaków. Rok później powstał NSZZ „Solidarność”, zaś po drugiej pielgrzymce papieża do kraju generał Jaruzelski ogłosił zniesienie stanu wojennego.

Dziękujemy wszystkim, którzy w Kietrzu czynnie włączyli się w sobotni program upamiętnienia 76. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego.
Na kietrzańskim rynku już po godzinie 16.00 zabrzmiały pieśni związane z tematyką powstańczą z repertuaru m. in. zespołu Forteca czy Bartasa Szymoniaka, których wcześniej gościliśmy w Kietrzu. O 17.00 w GODZINIE „W” zawyły syreny, a rynek wypełnił biało –czerwony dym (za sprawą niezawodnych członków stowarzyszenia „Kietrzańscy Patrioci”). „Cześć i chwała Bohaterom!” – skandowano. Odśpiewano cztery zwrotki „Jeszcze Polska nie zginęła”. Przemówienie wygłosił zastępca burmistrza Marceli Głogiewicz. Potem jeszcze wysłuchano popularnych piosenek powstańczych. Apel prowadził Wiesław Janicki. Godny i efektowny przebieg miało to patriotyczne spotkanie. Zawsze pozostaje niedosyt, że mimo wcześniejszych informacji w Internecie i na plakatach uroczystość ta zgromadziła niewiele ponad 100 osób. Tym bardziej dziękujemy tym, którzy uczestniczyli w apelu: zuchom i harcerkom, kibicom, grupie radnych, a zwłaszcza tym, którzy sami od siebie mieli potrzebę w takich okolicznościach przeżyć tę kolejną historyczną rocznicę, także spoza Kietrza: z Głubczyc, Raciborza, a nawet ze Strzelec Opolskich.
Piękną ucztą słowno – muzyczną okazał się program „Póki w narodzie myśl swobody żyje” zaprezentowany przez znakomitych artystów Dariusza Kowalskiego i Andrzeja Kołakowskiego w sali kameralnej naszego domu kultury. Jeszcze wielu z nas nie ochłonęło po apelowych emocjach i wrażeniach, a już ze sceny płynęły najpiękniejsze i najważniejsze polskie słowa w poezji i pieśni. Rozpoczął bard A. Kołakowski pieśnią „Niewolnictwo” („A kto chce być wolnym, a kto chce być sługą…”) z tekstem kpt. Zdzisława Brońskiego ps. „Uskok”, by potem na przemian z recytowanymi przez D. Kowalskiego strofami wyśpiewać kolejne ze swojego bogatego repertuaru: m.in. „Przysięga”, „Oskarżeni o wierność”, „Ballada o Drugiej Konspiracji”, „Śmierć wrogom Ojczyzny”, „Rozstrzelana Armia”. D. Kowalski rozpoczął wierszem „Czerwona zaraza” Józefa Szczepańskiego ps. „Ziutek”, poety znanego głównie z popularnych piosenek powstańczych, żołnierza AK z batalionu Parasol, który zginął 10 września 1944 r. w wieku niespełna 22 lat. Kolejne utwory ze skarbca polskiej poezji romantycznej, w przejmującej interpretacji D. Kowalskiego, poruszały najdelikatniejsze, bolesne, ale i jakże mocne struny polskiego, narodowego ducha: „Do Matki Polki” i fragmenty „Dziadów” A. Mickiewicza, „Testament mój” i „Rozmowa z piramidami” J. Słowackiego, „Tęsknota” Z. Krasińskiego. Utwór tytułowy „Póki w narodzie myśl swobody żyje” A. Asnyka czy „Wilki” Z. Herberta to wymowne potwierdzenie wciąż żywych idei niepodległościowych w świadomości kolejnych pokoleń. Z wiersza „Kwatera Ł” Doroty Pieńkowskiej zapamiętamy słowa o młodych ludziach, którzy przenosząc na „Łączce kości ekshumowanych Bohaterów „wzięli już w swoje ręce ich i nasz los”. W finałowej pieśni A. Kołakowski znakomicie ujął to, co w losie polskiego narodu, w jego trwaniu jest najistotniejsze – wciąż żywe źródło, ogień polskiej duszy. Jak w „Dziadach”. Jak w „Kwaterze Ł”. Dodatkową wartość w tym programie stanowiły zdjęcia wyświetlane przez Tomasza Kiniorskiego.
Tak oto rozpoczęliśmy polski sierpień z 76. rocznicą Powstania Warszawskiego, 100. rocznicą Bitwy Warszawskiej, 100. rocznicą II Powstania Śląskiego i 40. rocznicą powstania „Solidarności”.

Poniżej fotorelacja p. Piotra Wołoszyna